Terwijl het zonlicht onder het perspectief zakte en de lucht opnieuw schilderde met tinten oranje en roze, bevond ik me op het aantrekkelijke eiland Curaçao, klaar om aan een reis te beginnen die mijn leven definitief zou veranderen. Deze kleine Caribische schat, genesteld in het zuidelijke deel van de Kleine Antillen, zou zeker mijn thuis zijn voor de volgende paar maanden, terwijl ik als geen ander aan een onderwijsgemeenschapsreis begon.
Het eiland was eigenlijk mijn tweede thuis Stage op Curacao geworden, en het afscheid nemen was een van de meest bitterzoete minuten van mijn leven. Ik verliet Curaçao met een hart vol herinneringen, gloednieuwe relaties en een veel dieper begrip van de wereld. De lessen die ik ontdekte op het gebied van ecologisch behoud, multiculturalisme en de robuustheid van het gebied zijn mij feitelijk bijgebleven en vormden mijn kijk op het leven en mijn toekomstige ondernemingen.
De eerste paar weken waren snel van opwinding en verandering. Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao groter was dan alleen een bezoekerslocatie; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke aantrekkingskracht met elkaar verbonden waren in een uniforme en unieke methode. Door de levendige tinten van het op Nederland geïnspireerde ontwerp, de levendige ritmes van de buurtliedjes en de verrukkelijke geur van Caribisch eten leek het alsof ik daadwerkelijk op een ansichtkaart was beland.
Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te verkennen, en Curaçao was niet ontevreden. Door te wandelen door het Christoffel National Park kon ik mezelf onderdompelen in de gevarieerde en weelderige vegetatie en dieren van het eiland, wat veel leek op de vlakke landschappen van mijn geboortestad.
Curaçao had eigenlijk mijn ogen geopend voor de charme van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker permanent met me mee zou brengen. Mijn ervaring als docent bij een fellowship had niet alleen mijn perspectieven verruimd, maar had ook een blijvende stempel op mijn hart gedrukt, waardoor ik een langdurige supporter van betrouwbare toeristen werd en een enthousiaste vakantieganger die graag de verborgen schatten van de wereld wilde ontdekken. Toen ik thuis aan boord van het vliegtuig stapte, begreep ik dat mijn Caribische ervaring eenvoudigweg het begin was van een leven vol expedities, ontdekkingen en verkenningen.
Naarmate de dagen weken werden, en de weken maanden, werd mijn lesgeverschap op Curaçao groter dan alleen maar een werkervaring; het was een levensveranderende reis. Ik ontdekte dat het Caribische verlangen lang niet de ideale kustlijnen en leidende handbomen waren; het had te maken met het overvloedige aanbod aan samenlevingen, de initiatieven tot behoud en de echte warmte van individuen die van Curaçao een absoluut bijzondere locatie maakten.
Een van de hoogtepunten van mijn reis was de mogelijkheid om buurtevenementen en gebruiken te ervaren. Elk gerecht was een kookervaring en ik merkte dat ik genoot van smaken waar ik niet genoeg van kon krijgen.
Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao zelfs meer was dan alleen een reizigersbestemming; het was een gebied waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke elegantie op een uniforme en speciale manier met elkaar verbonden waren. Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de financieringsstad van Curaçao. Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te ontdekken, en Curaçao was niet ontevreden. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd. Curaçao had eigenlijk mijn ogen geopend voor de aantrekkingskracht van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker permanent met me mee zou brengen.
Ik had ook de kans om getuige te zijn van de duurzaamheid en vastberadenheid van de individuen in moeilijke tijden. Het eiland werd geconfronteerd met een groot aantal natuurlijke rampen, maar het gevoel van nabijheid en de standvastige geest van de Curaçaoënaars waren absoluut motiverend.
Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de financieringsstad van Curaçao. Met elkaar en mijn collega’s heb ik verschillende banen toegevoegd die bedoeld waren om het gevarieerde waterleven, dat groeide in het kristalheldere water van Curaçao, te beschermen.
De mensen op Curaçao waren enkele van de populairste en meest uitnodigende mensen die ik ooit eerder tevreden had gesteld. Hun gevoel van voldoening op hun eiland en hun enthousiasme om hun samenleving en gewoonten met mij te delen, hebben een blijvende stempel op mijn hart gedrukt.
De achtergrond en samenleving van Curaçao waren eveneens zeer fascinerend. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd.